(Nederlands verder naar beneden)

Day 59, Sep 2: 22.8km, 28 degrees, sunny, fairly hot in the sun

Sarzana - Marina di Massa

We left at 7 this morning, to have breakfast at a nearby café. We were on the road by 7.30am and it started with a climb, despite the fact that we were basically going to walk further towards the coast and then follow the coast. When something like this happens, there is always a reason and indeed: arriving at the top, we found the fortress of Sarzanello.

This fort is mentioned in a document of 963, when it was granted by the emperor to the bishop of Luni (more on Luni later). At the end of the 15th century, the fort was considerably modified to meet the new requirements in case of war. By 1502, it was complete. Since then, it has been remodelled, but still retains much of the fort of that time. The fort is in good condition, and it can be visited, but of course we are far too early in the morning for that. (See also photos in the photo album.)

We descended again and made some detours a little further inland, still roughly following the coast. After about 15km, we came to the location of archaeological excavations of what was once ancient Luni.

Founded by the Romans in 177 BC as a military base, Luni came to life by moving a group of 2,000 people there. It was an important area because it had a good port. And also because there is marble in the mountains nearby. These are the marble quarries of Apuan. The Romans liked to use marble to decorate their buildings. They first got it mostly from Greece and Turkey, until they found it closer to home. With the port so close, it was easy to transport the marble to Rome.

Luni prospered greatly because of the wealth it gained from trading in marble. It controlled an area coinciding with what is today the region of Lunigiana (see the drawn map of Day 57). In the 5th century, it was even declared the seat of a bishopric. In the early 6th century, problems began and the city was sacked by the Goths. After that, it changed hands regularly. On top of that, Luni's harbour was slowly silting up. All this did no do the marble trade any favours and by the early 8th century Luni was just a small village. In 990, the seat of the bishopric was moved to Carrara and later to Sarzana. In 1058, the population that was left moved to Sarzana and Luni was abandoned. What usually happens then is that over time, all the stones of the buildings are used to build something new somewhere else. Thus, little of the old Luni remains. In 1461, the cardinal of Sarzana made another attempt to ensure that what was left would be left alone, but to no avail. When the town hall of Sarzana was built in 1471, stones from Luni were used.

Excavations began in 1970 to recover what remains. And this is now an open-air museum where excavations continue. We visited this museum. The photo below is of a large Roman villa. See also the photo album.

Just outside the original village lie the remains of an amphitheatre. Unfortunately, all the stands have disappeared and only the layer below is still visible. This was an amphitheatre where gladiators fought each other. There was probably room for 7,000 spectators here.

Not long after leaving this behind, we turn off the official route towards the sea. We want to go to a campground today and tomorrow, and they are all close to the sea here. When we get to the road that runs along the coast, we find ourselves in the crowds. A stream of cars and people. Many of them on their way to, or coming from, the beach it seems. There is a lot of beach here and a lot of people on the beach.

Old Luni is no more, but the marble quarries are still there. High up in the mountains.

What used to be marble of Luni is now marble of Carrara. It is famous because it is of a beautiful white colour. Michelangelo was very fond of the marble from Carrara. And he almost always went to pick it personally. He strongly believed that the sculpture was already hidden in the marble and that as a sculptor he just had to make it emerge. Because he produced so much, Michelangelo was in Carrara quite regularly. For his famous David, he used a block of marble that came from Carrara, but was already in Florence and he had not picked it himself in Carrara. It had cracks in it and other sculptors did not know what to do with it. Not so much a problem for Michelangelo.

As we walk through Carrara on the road along the beach, the curbs are made of marble. We come across many marble statues. At the campsite, there is marble around the sinks. We are lucky that a few hundred metres from the campsite there is a church where we can go to mass. The altar is a rough block of white marble measuring about 3 by 1 by 1 metre. Beautiful to look at. Marble is everywhere here.

Tomorrow we will be here for another rest day.

Day 60, Sep 3: rest day, 28 degrees, sunny

Marina Di Massa

This is a real rest day. Apart from going to church, doing laundry, writing this blog post and arranging some accommodation, we don't do much.

/ Nederlands /

Dag 59, 2 sep: 22.8km, 28 graden, zonnig, vrij warm in de zon

Sarzana - Marina di Massa

We vertrokken vanochtend om 7 uur, om te ontbijten bij een café in de buurt. Om half 8 waren we op pad en het begon met een klim, ondanks dat we in principe de verder naar de kust zouden gaan en dan de kust zouden volgen. Als er zoiets gebeurt is er altijd wel een reden en inderdaad: boven aangekomen troffen we daar het fort van Sarzanello.

Dit fort wordt genoemd in een document van 963, als het door de keizer wordt toegekend aan de bisschop van Luni (meer over Luni verderop). Aan het eind van de 15e eeuw werd het fort flink aangepast om het te laten voldoen aan de nieuwe vereisten in het geval van oorlog. In 1502 was het compleet. Sindsdien is er nog wel aan verbouwd, maar is toch veel van het fort van die tijd bewaard gebleven. Het fort is in goede staat, en het is te bezoeken, maar wij zijn daarvoor natuurlijk veel te vroeg in de ochtend. (Zie ook foto’s in het foto-album.)

We daalden weer af en maakten wat omzwervingen wat verder landinwaarts, nog wel steeds grofweg de kust volgend. Na ongeveer 15km komen we bij de plaats van archeologische opgravingen van wat eens het oude Luni was.

Luni is door de Romeinen gesticht in het jaar 177 vóór Christus als militaire uitvalsbasis en kwam tot leven door een groep van 2.000 mensen daar naar toe te verplaatsen. Het was een belangrijk gebied omdat er een goede haven was. En ook omdat er in de bergen vlakbij marmer is. Dit zijn de marmergroeven van Apuan. De Romeinen gebruikten graag marmer voor het verfraaien van hun gebouwen. Ze haalden het eerst vooral uit Griekenland en Turkije, totdat ze het dichter bij huis vonden. Met de haven zo dichtbij, was het makkelijk het marmer naar Rome te vervoeren.

Luni bloeide erg op vanwege de rijkdom die het verwierf door de handel in marmer. Het had een gebied onder controle dat samenvalt met wat tegenwoordig de streek van Lunigiana is (zie de getekende kaart van dag 57). In de 5e eeuw werd het zelfs tot zetel van een bisdom verklaard. In het begin van de 6e eeuw begonnen de problemen en werd de stad geplunderd door de Goten. Daarna kwam ze regelmatig in andere handen. Daar kwam nog bij dat de haven van Luni langzaamaan aan het dichtslibben was. Dit allemaal deed de handel geen goed en in het begin van de 8e eeuw was Luni nog maar een klein dorp. In 990 werd de zetel van het bisdom verplaatst naar Carrara en later naar Sarzana. In 1058 verhuisde de bevolking die er nog over was naar Sarzana en werd Luni verlaten. Wat er dan meestal gebeurt is dat in de loop van de tijd alle stenen van de gebouwen gebruikt worden om ergens anders iets nieuws te bouwen. Zo is er weinig van het oude Luni overgebleven. In 1461 deed de kardinaal van Sarzana nog een poging om te zorgen dat wat er nog restte met rust zou worden gelaten, maar dit mocht niet baten. Bij de bouw van het stadhuis van Sarzana in 1471 zijn stenen van Luni gebruikt.

In 1970 werd begonnen met opgravingen om terug te vinden wat er nog over is. En dit is nu een openluchtmuseum waar nog steeds opgravingen worden gedaan. We bezochten dit museum. De foto hieronder is van een grote Romeinse villa. Zie ook het foto-album.

Vlak buiten het oorspronkelijke dorp liggen nog de resten van een amfitheater. Helaas zijn alle tribunes verdwenen en is alleen de laag eronder nog zichtbaar. Dit was een amfitheater waar gladiatoren elkaar bevochten. Waarschijnlijk was er hier plaats voor 7.000 toeschouwers.

Niet lang nadat we dit achter ons laten, buigen we van de officiële route af in de richting van de zee. We willen vandaag en morgen naar een camping en deze liggen hier allemaal vlak aan zee. Als we bij de weg komen die langs de kust loopt komen we in de drukte terecht. Een stroom van auto’s en mensen. Veel van hen op weg naar, of komend van het strand lijkt het. Er is hier veel strand en er zijn veel mensen op het strand.

Het oude Luni is niet meer, maar de marmergroeven zijn er nog wel. Hoog in de bergen.

Wat vroeger marmer van Luni was, is nu marmer van Carrara. Het is beroemd omdat het erg mooi wit is. Michelangelo was erg gesteld op het marmer uit Carrara. En hij ging het bijna altijd persoonlijk uitzoeken. Hij geloofde er sterk in dat het beeld al in het marmer verborgen zat en dat hij als beeldhouwer het alleen tevoorschijn moest laten komen. Omdat hij zoveel produceerde, was Michelangelo regelmatig in Carrara. Voor zijn beroemde David heeft hij een blok marmer gebruikt dat wel uit Carrara kwam, maar dat al in Florence was en hij niet zelf in Carrara had uitgezocht. Er zaten barsten in en andere beeldhouwers wisten niet wat ze er mee aanmoesten. Michelangelo wist er wel raad op.

Als we door Carrara lopen over de weg langs het strand, zijn de stoepranden van marmer. We komen veel marmeren beelden tegen. Op de camping zit er marmer rondom de wasbakken. We hebben geluk dat er een paar honderd meter van de camping een kerk is waar we naar de mis kunnen. Het altaar is een ruwe blok witte marmer van ongeveer 3 bij 1 bij 1 meter. Prachtig om te zien. Marmer is hier overal.

Morgen zijn we hier nog voor een rustdag.

Dag 60, 3 sep: rustdag, 28 graden, zonnig

Marina Di Massa

Dit is een echte rustdag. Afgezien van naar de kerk gaan, de was doen, dit reisverhaal schrijven en wat accommodatie regelen, doen we niet veel.