(Nederlands verder naar beneden)

Day 64, Sep 7: 25.5km, 32 degrees, sunny, warm in the sun, strong wind

Seghetti-Chiappini - San Miniato

We sleep well and are up at 6 am so we can be out the door by half past six. By then it is light, though the sun is not yet up.

It's a less than half-hour walk to the first café. There it is enormously busy. It lies on the through road, and it seems like everyone stops here to grab a coffee and a brioche (a croissant or something similar). We always sit back and enjoy that first cup of coffee. We are already quite used to this Italian breakfast, though. It will take some getting used to a Dutch breakfast again when we get back.

We first walk to Galleno via some smaller roads and, among other things, another stretch of road from the Middle Ages where you still walk over the same cobblestones as 1000, 1200 years ago pilgrims walked to Rome. Our walking guide describes it as a stretch of road from the original Via Francigena. It's those round boulders again, big and small. Modern pilgrims find this so uncomfortable walking that a path has been made next to the old road. Unfortunately, I didn't take a photo of it.

After Galleno, we enter what our guidebook calls a "wild and deserted" forest. We don't notice the "wild" so much, but deserted it is. It is a beautiful stretch and nice and quiet. This path takes us to Ponte a Cappiano (Bridge at Cappiano). The village is named after the bridge. That's a common thing here. The bridges are often there before the village.

It is a special bridge because on top of it is a hostel. This is a photo of the back. A photo of the front unfortunately did not go with the sun.

A bridge is mentioned at this spot as early as the year 1019. This bridge is destroyed in 1325 in the war between Lucca and Florence. It was rebuilt by Florence. By then, the spot was strategic enough to erect a tower on it. By the early 16th century, the bridge had been replaced by a new one by someone from the Medici family. This included two towers and the current hostel.

We walk on to Fucecchio. A village on a 50m-high hill. We can see it from afar, and of course we have to pass through it.

We climb up via steps (see photo album). Always something that hurts muscles that are already tired. But the view at the top is beautiful. We look out over a fairly large urban area at the foot of Fucecchio. This is roughly to the west, towards the sea. A bit more to the north, we can see the valley we came from, which must therefore include Lucca.

From Fucecchio it's onward along mostly back roads and paths to our final destination for today: San Miniato. But first we gross the river Arno, one the major rivers in Italy. Like Fucecchio, San Miniato is on a hill, but one 120m higher than its surroundings. But before we get there, we pass through the lower part of San Miniato, San Miniato Basso, where we find this nice surprise.

Someone has put out chilled water, fruit juice, biscuits and the like for pilgrims. We are allowed to take this. Isn't that nice. With a request to send a photo via their WhatsApp number, though. We enjoy a packet of chilled apricot juice and send a selfie.

We can also see San Miniato from afar. The path winds uphill and at one point emerges at the bottom of a lift that takes you to a high point in the village in one go. We don't turn that down. San Miniato is high and on a steep slope. It is a village with an interesting stretched structure.

Because the slope is so steep and high, it has huge views over the valley. It is also roughly in the middle of the east-west line from Florence to Pisa and the north-south line Lucca to Siena. All this makes it a militarily interesting place. One of the must-dos as a tourist is the tower of San Miniato.

This stands on an even higher part of San Miniato: on the "rock". It is the tower of Frederick II. https://www.discoversanminiato.it/en/history/the-tower-of-frederick-ii-in-san-miniato/. The tower was built by Frederick II between 1217 and 1223. It was an addition to a fortress already built on the rock in the mid-10th century. This made it a heavily secured site. Nothing remained of the fort. Only the tower was still there. Unfortunately, the tower was also destroyed by the German army when they had to train 1944. But the tower was rebuilt in 1958 as a copy of the old one.

From the top of the tower you have a very nice view of the surrounding area, as well as of San Miniato itself.

There are at least 10 churches in San Miniato, probably more. It is a village/town of almost 28,000 inhabitants. It was also once the seat of the diocese, so it also has a cathedral. We looked at a few churches. They seemed less richly executed than in other places. The cathedral, for instance, has fake marble and a very 'golden' ceiling.

Finally, an interesting fact about San Miniato: Napoleon Bonaparte's ancestors came from here. The Bonaparte family had been exiled from Florence in 1268 and settled in San Miniato. At the end of the 16th century, they moved to Corsica. But Napoleon's father still held the title "citizen of San Miniato".

Day 65, 8 Sep: 23.3km, 31 degrees, sunny, quite warm. Not much shade

San Miniato - Gambassi Terme

Breakfast this morning was served from 7am. That meant we were off a little after 7:30am, which was on the late side for us.

The route today was over a ridge almost all the time, around 100m above the valley on either side. With that, it was a very scenic route. We had many views, though much of it was a view over farmland. The first hour we walked on a medium-sized road, but after that it was on paths and small roads.

What was very special today was the number of other pilgrims we met: 11 of them, including 1 Dutch and 1 Frenchwoman who lives in Utrecht (Netherlands). That many was definitely a record. We walked a bit with almost all of them and chatted a bit. And even during a rest in the shade, we sat and chatted with others. To this extent that had not happened before. Of this group, as far as we found out, only 4 are going on to Rome.

Tonight we sleep at the Ostello Sigerico, the hostel named after the Archbishop of Canterbury who described the Via Francigena on his way back home from Rome at the end of the 10th century. He slept here himself. It was his 20th stop from Rome.

Once we checked in, many more joined us. We are a bit outside the village here. And almost everyone eats along with the meal offered here at the hostel. The tables are set for 23 people.

It is a nice building where we are. It is part of a larger complex, next to the church that is also here.

Finally, we got our 80th stamp on our credentials today. And with that it is full! We have to start a fresh one tomorrow.

/ Nederlands /

Dag 64, 7 sep: 25.5km, 32 graden, zonnig, warm in de zon, harde wind

Seghetti-Chiappini - San Miniato

We slapen lekker en zijn om 6 uur op, zodat we om half 7 de deur uit kunnen zijn. Tegen die tijd is het wel licht, al is de zon dan nog niet op.

Het is een minder dan een half uur lopen naar het eerste café. Daar is het enorm druk. Het ligt aan de doorgaande weg, en het lijkt wel of iedereen hier stopt om een koffie en een brioche (een croissant of iets soortgelijks) mee te nemen. Wij gaan altijd even rustig zitten en genieten van die eerste kop koffie. We zijn al wel enorm gewend aan dit Italiaanse ontbijt. Het zal ontwennen worden als we weer terug zijn.

We lopen eerst naar Galleno via wat kleinere wegen en onder andere weer een stuk weg uit de middeleeuwen waar je nog over dezelfde stenen loopt als 1000, 1200 jaar geleden de pelgrims naar Rome liepen. Onze gids beschrijft het als een stuk weg van de oorspronkelijke Via Francigena. Het zijn weer van die ronde keien, groot en klein. Moderne pelgrims vinden dit zo ongemakkelijk lopen dat er een pad is gemaakt naast de oude weg. Helaas heb ik er geen foto van gemaakt.

Na Galleno gaan wat wat onze gids noemt een “wild en verlaten” bos in. Het “wild” merken we niet zo, maar verlaten is het wel. Het is een mooi stuk en lekker rustig. Dit pad brengt ons naar Ponte a Cappiano (Brug bij Cappiano). Het dorp is genoemd naar de brug. Dat is hier wel vaker. De bruggen zijn er vaak voordat het dorp er is.

Het is een bijzondere brug, want erbovenop staat een hostel. Dit is een foto van de achterkant. De voorkant ging helaas niet met de zon.

Er wordt op deze plek al een brug genoemd in het jaar 1019. Deze brug wordt vernield in 1325 in de oorlog tussen Lucca en Florence. Hij wordt door Florence opnieuw gebouwd. De plek was toen al strategisch genoeg om er een toren op te zetten. In het begin van de 16e eeuw was de brug vervangen door een nieuwe door iemand van de Medici familie. Met o.a. twee torens en het huidige hostel.

We lopen door naar Fucecchio. Een dorpje op een 50m hoge heuvel. We zien het van veraf liggen, en uiteraard moeten we er doorheen.

We klimmen via trapjes naar boven (zie foto-album). Altijd iets wat zeer doet aan spieren die al moe zijn. Maar het uitzicht bovenaan is mooi. We kijken uit over een vrij groot stedelijk gebied aan de voet van Fucecchio. Dit is ongeveer naar het westen, richting de zee. Wat meer naar het noorden zien we het dal liggen waar we vandaan komen en dus ook Lucca moet liggen.

Van Fucecchio is het verder over vooral achteraf weggetjes en paden naar onze eindbestemming van vandaag: San Miniato. Maar eerst gaan we over de rivier de Arno, een van de grote rivieren van Italië. San Miniato ligt net als Fucecchio op een heuvel, maar dan een van 120m hoog. Maar voordat we daar zijn komen we eerst nog door het beneden deel van San Miniato, San Miniato Basso en daar treffen we deze leuke verrassing aan.

Iemand heeft gekoeld water, vruchtensap, koekjes e.d. neergezet voor pelgrims. We mogen dit zo pakken. Dat is toch mooi. Wel met het verzoek om een foto op te sturen via hun WhatsApp nummer. We genieten van een pakje gekoelde abrikozen sap en sturen een selfie op.

Ook San Miniato zien we van ver liggen. Het pad slingert zich omhoog en komt op een gegeven moment uit onderaan een lift die je in een keer naar een hoog punt in het dorp brengt. Dat slaan we niet af. San Miniato ligt hoog en op een stijle helling. Het is een dorp met een interessante uitgerekte structuur.

Omdat de helling zo stijl is en hoog heeft het een enorm uitzicht over de vallei. Het ligt ook grofweg in het midden van de oost-west lijn van Florence naar Pisa en de noord-zuid lijn Lucca naar Siena. Al dit maakt het een militair interessante plek. Een van de must-do’s als toerist is de toren van San Miniato.

Deze staat op een nog extra hoog stuk van San Miniato: op de “rots”. Het is de tower of Frederick II. https://www.discoversanminiato.it/en/history/the-tower-of-frederick-ii-in-san-miniato/. De toren werd door Frederick II gebouwd tussen 1217 en 1223. Het was een toevoeging aan een fort dat al op de rots was gebouwd in het midden van de 10e eeuw. Daarmee werd het een zwaar beveiligde plek. Van het fort is niets meer over. Alleen de toren was er nog. Helaas is de toren ook verwoest door het Duitse leger, toen ze zich moesten trein 1944. Maar de toren is in 1958 herbouwd als een kopie van de oude.

Vanaf de top van de toren heb je een erg mooi uitzicht op de omgeving, maar ook op San Miniato zelf.

Er zijn in San Miniato zeker 10 kerken, waarschijnlijk meer. Het is een dorp/stadje van bijna 28.000 inwoners. Het was ooit ook de zetel van het bisdom en er staat dus ook een kathedraal. We hebben een paar kerken bekeken. Ze leken minder rijk uitgevoerd dan op andere plekken. Zo heeft de kathedraal bijvoorbeeld namaak marmer en een erg ‘gouden’ plafond.

Tot slot nog een interessant feitje over San Miniato: de voorvaderen van Napoleon Bonaparte komen hier vandaan. De Bonaparte familie was verbannen uit Florence in 1268 en vestigde zich in San Miniato. Aan het eind van de 16e eeuw verhuisden ze naar Corsica. Maar Napoleon’s vader had nog steeds de titel “burger van San Miniato”.

Dag 65, 8 sep: 23.3km, 31 graden, zonnig, behoorlijk warm. Niet erg veel schaduw

San Miniato - Gambassi Terme

Het ontbijt werd vanmorgen geserveerd vanaf 7 uur. Dat betekende dat we een beetje na 7:30 uur weg waren, wat aan de late kant was voor ons.

De route liep vandaag bijna de hele tijd over een heuvelrug, rond de 100m boven de vallei aan beide kanten. Het was daarmee een erg mooie route. We hadden veel uitzichten, al was het wel veel een uitzicht over landbouwgrond. Het eerste uur liepen we over een middelgrote weg, maar daarna was het over paden en kleine wegen.

Wat erg bijzonder was vandaag was het aantal andere pelgrims dat we tegen zijn gekomen: 11 stuks, waarvan 1 Nederlandse en 1 Française die in Utrecht (Nederland) woont. Zoveel was zeker een record. We hebben met bijna allemaal een stukje opgelopen en wat gekletst. En ook tijdens een rust in de schaduw hebben we samen met andere gezeten en zitten kletsen. In deze mate was dat nog niet eerder gebeurd. Van deze groep gaan er, we voorzover we hebben achterhaald, maar 4 door naar Rome.

We slapen vanavond in de Ostello Sigerico, het hostel genoemd naar de aartsbisschop van Canterbury die de Via Francigena heeft beschreven op de terugweg van Rome naar huis aan het eind van de 10e eeuw. Hij heeft hier zelf ook geslapen. Het was zijn 20e stop vanaf Rome.

Nadat we eenmaal waren ingecheckt, zijn er nog veel bij gekomen. We zitten hier een beetje buiten het dorp. En bijna iedereen eet mee met de maaltijd die hier in het hostel wordt aangeboden. Er is voor 23 mensen gedekt.

Het is een leuk gebouw waar we zitten. Het is onderdeel van een groter complex, naast de kerk die ook hier staat.

Tot slot, we kregen vandaag onze 80e stempel op onze stempelkaart. Daarmee is de kaart vol! We zullen morgen aan een nieuwe kaart moeten beginnen.