(English further down)

Dag 66, 9 sep: 18.1km, 29 graden bij aankomst, zonnig, warm in de zon

Gambassi Terme - camping San Gimignano

Het is vandaag niet zo’n lange dag, maar we zijn toch maar weer om 6 uur op, want de verwachting is weer voor 33 graden vandaag en als we in de zon lopen betekent dat dat het om 11 uur al aardig warm begint te worden om te lopen.

We slapen met zijn vieren op een kamer. De derde persoon staat ook tegelijk met ons op, maar de ander was nog met een vriend die in de buurt woont uit geweest en was waarschijnlijk laat terug (we hebben haar niet meer gehoord) en die wil vast wat uitslapen. We doen alle drie zachtjes, maar het helpt niet echt. We maken haar toch wakker en zien haar even later ook bij het ontbijt.

Om 7 uur zijn we op pad en het is weer het begin van een mooie dag. We lopen vandaag nog steeds over een heuvelrug. En de uitzichten zijn mooier dan gisteren. We kijken meer uit op het groen. Vaak wijnvelden en olijfboomgaarden, afgewisseld met bos.

We dalen en klimmen redelijk wat af en dat maakt het vandaag toch nog een redelijk pittige dag.

Na ongeveer 10km komen we door het dorp Pancole, waar we iets bijzonders aantreffen. Onder de grond is er een permanente kerststal gemaakt.

En je moet door een tunnel lopen om er bij te komen. Onderweg staan allerlei beelden, vooral van herders.

Maar dit is niet alles. Er is ook een verhaal van een Maria-verschijning hier. In de tweede helft van de 17e eeuw was er zware armoede in deze streek door droogte. In 1668 was een doofstom meisje, Bartolomea Ghini, met haar schapen onderweg en ze was zo verdrietig dat ze flink huilde. Er verscheen haar een prachtige vrouw die vroeg waarom ze zo verdrietig was. Toen ze vertelde van de armoede (ja, ze kon ineens horen en praten), zei de vrouw tegen haar dat ze naar huis moest gaan en dat er voldoende brood, olie en wijn zou zijn. Ze rende naar huis en riep om haar ouders. Die waren ook zeer verbaasd dat ze kon praten. En ze vonden in huis inderdaad brood, olie en wijn.

Toen de dorpelingen naar de plek gingen waar Bartolomea zei dat ze de vrouw gezien had, vonden ze daar, verborgen onder een aantal struiken, een portret van Maria die eruit zag als de vrouw die Bartolomea gezien had. Sindsdien wordt Maria hier vereert als de Moeder van Goddelijke Voorzienigheid. Er is een kerk gebouwd ter ere van deze gebeurtenis.

Als we verder lopen krijgen we na niet al te lange tijd San Gimignano in zicht. Het ligt natuurlijk weer op een heuvel die we zullen moeten beklimmen.

Dat doen we dus maar, het gaat grotendeels over de weg en het is dus niet zo steil. Als we door de oude stadspoort het oude centrum in lopen is het al gauw weer een toeristen gekkenhuis. Het oude centrum is erg mooi, zoals van een aantal steden hier in Toscane. Maar het betekent dat er ook meteen in grote getale mensen op afkomen. En omdat het vandaag zaterdag is, wellicht nog meer dan door de week.

Het probleem is een beetje dat wij normaal al niet gek zijn op grotere aantallen mensen op een hoopje en dat dit tijdens onze pelgrimstocht alleen nog maar erger is geworden. Elly kan er vooral slecht tegen.

San Gimignano is wel een erg mooi stadje. Het heeft nog een stadsmuur en er zijn erg mooi bewaard gebleven middeleeuwse huizen in het oude centrum. Onder andere een 12-tal torens. We bewonderen het vlug, en een klein beetje.

Binnen een half uur zijn we de stad weer uit en lopen de laatste 2,5 km naar de camping. Het is een camping met erg veel bomen en wij staan op een plek waar we echt tussen de bomen staan met een aantal kleine tentjes. Een mooie plek, wel op het zand. Hopelijk gaat het niet regenen. We zijn hier twee nachten. Morgen hebben we een rustdag.

Op deze camping is ook een “pelgrims dorp”. Een tiental kleine gebouwtjes, waar aan beide kanten een kamer zit met drie bedden. Ze zijn in de periode 2012-2014 neergezet als onderdeel van een project om meer Via Francigena pelgrims een goedkoop onderdak te kunnen bieden. Een aantal van de pelgrims die afgelopen nacht bij ons in het hostel sliepen, hebben hier ook geboekt voor vannacht.

Dag 67, 10 sep: rustdag in San Gimignano, 30 graden, zonnig.

‘s Ochtends slapen we lekker uit. We willen bij het café op de camping gaan ontbijten en dat gaat pas om 8 uur open. Daarna is het de was doen en wat relaxen. We hadden besloten om ook op de camping in het restaurant te lunchen en dan vanavond iets simpels te eten, aangevuld met iets lekkers uit de supermarkt. We willen toch nog wel even het stadje in om wat rond te kijken.

We hebben om 2 uur de bus van de camping de stad in. Het is maar een ritje van een paar minuten. We stappen uit bij de zuidelijke stadspoort en storten ons tussen de toeristen. Er wordt volop gewinkeld, gedronken en gegeten. Veel gedronken en gegeten. Toch wel een favoriete bezigheid van toeristen.

Wij slenteren mee en komen na een tijdje bij het centrale plein. Daarvoor waren we een klein beetje van de geijkte route afgeweken en kwamen we bij de achterkant van het gemeentehuis terecht. Daar stonden deze twee grote klokken.

Op het plein zelf was het net zo druk als gisteren. Veel mensen die proberen een foto te maken van de gebouwen en de torens. Het is ook mooi.

We lopen dan nog verder naar het noorden, naar de kerk van Sant’Agostino. Het is een kerk uit de 13e eeuw, bekend om zijn fresco’s. De schilder Benozzo Gozzoli schilderde hier in 1464-65 achter het altaar 21 fresco’s die het leven van Agostino uitbeelden. Hier wordt op dit moment aan gewerkt en deze waren niet goed zichtbaar. Er is ook een fresco van dezelfde schilder uit 1464 van San Sebastiano, de beschermheilige tegen de pest, om hem te vragen om bescherming voor de bewoners tegen de pest die toen door San Gimignano trok (linker fresco).

De gebroken pijlen in het midden van het schilderij is een gebed aan San Sebastiano om de pijlen van de pest die uit de hemel kwamen, omdat God de mensen wilde straffen voor hun zondige leven (zo dacht men toen), af te weren.

De kerk zelf is weer van een simpele structuur, zoals we de laatste dagen al vaker hebben gezien hier. Het is in principe een rechthoek met een dak ondersteund door houten balken. Het heeft wel iets deze simpele vorm. Weinig om je af te leiden van waar het om gaat.

We lopen terug naar de winkel, die helaas zondagmiddag is gesloten. Dat lekkere extraatje voor bij de simpele maaltijd van vanavond gaat dus niet door. We redden ons wel met wat we hebben.

Update: Elly vind wat fruit en vruchtensap, en ijsjes(!)in de kampwinkel.

/ English /

Day 66, Sep 9: 18.1km, 29 degrees on arrival, sunny, warm in the sun

Gambassi Terme - San Gimignano campsite

It's not such a long day today, but we're up at 6 anyway, as the forecast is for 33 degrees again today, and walking in the sun means that by 11 o'clock it starts to get quite warm for walking.

The four of us sleep in one room. The third person also got up at the same time as us, but the other had been out with a friend who lives nearby and was probably back late (we didn't hear her again) and she probably wants to sleep in a bit. All three of us do as quietly as we can, but it doesn't really help. We wake her up anyway and see her a little later at breakfast as well.

At 7 o'clock we are on the road and it is the start of another beautiful day. We are still walking on a ridge today. And the views are nicer than yesterday. We look out more on green things. Often vineyards and olive groves, interspersed with forest.

We descend and climb quite a bit, making today still a fairly tough day.

After about 10km, we pass through the village of Pancole, where we find something special. A permanent nativity scene has been created underground.

And you have to walk through a tunnel to get to it. Along the way there are all sorts of statues, especially of shepherds.

But this is not all. There is also a story of a Marian apparition here. In the second half of the 17th century, there was severe poverty in this region due to drought. In 1668, a deaf-mute girl, Bartolomea Ghini, was walking with her sheep and she was so sad that she cried heavily. A beautiful woman appeared to her and asked why she was so sad. When she told of the poverty (yes, she could suddenly hear and talk), the woman told her to go home and there would be plenty of bread, oil and wine. She ran home and called for her parents. Those were also very surprised that she could talk. And they did indeed find bread, oil and wine in the house.

When the villagers went to the place where Bartolomea said she had seen the woman, they found there, hidden under some bushes, a portrait of Mary that looked like the woman Bartolomea had seen. Since then, Mary has been revered here as the Mother of Divine Providence. A church has been built in honour of this event.

As we continue walking we get to see San Gimignano after not too long. It is, of course, again on a hill that we will have to climb.

And so we do, it is mostly on the road so it is not that steep. As we walk through the old city gate into the old centre, it is soon a tourist madhouse again. The old centre is very pretty, as of a number of towns here in Tuscany. But it means it is also immediately crowded with people in large numbers. And since today is Saturday, perhaps even more than during the week.

The problem is a bit that we are already normally not fond of larger numbers of people together and during our pilgrimage this has only got worse. Elly especially finds it difficult.

San Gimignano is a very pretty town, though. It still has a city wall and there are very nicely preserved medieval houses in the old centre. Among them are some 12 towers. We admire it quickly, and only a little bit.

Within half an hour we are out of town again and walk the last 2.5 km to the campground. It's a campground with a lot of trees and we are on a spot where we are really among the trees with a couple of small tents. A nice spot, though on sand. Hopefully it won't rain. We are here for two nights. Tomorrow we will have a rest day.

This campground also has a "pilgrims' village". A dozen or so small buildings, with a room on either side with three beds. They were erected between 2012 and 2014 as part of a project to provide cheap accommodation for more Via Francigena pilgrims. Some of the pilgrims who slept in the hostel with us last night also booked here for tonight.

Day 67, 10 Sep: rest day in San Gimignano, 30 degrees, sunny.

In the morning, we sleep in. We want to have breakfast at the campground café, which doesn't open until 8am. After that, it's laundry and some relaxing. We had decided to have lunch at the restaurant at the campground as well and then eat something simple tonight, supplemented with something tasty from the supermarket. We still wanted to go into the town to look around a bit.

We have the bus from the campground into town at 2 o'clock. It's only a few minutes' ride. We get off at the southern city gate and plunge ourselves among the tourists. There is plenty of shopping, drinking and eating. Lots of drinking and eating. Surely a favourite pastime of tourists.

We strolled along and after a while, arrived at the central square. Before that, we had deviated a little bit from the customary route and ended up at the back of the town hall. There stood these two big bells.

The square itself was just as busy as yesterday. Lots of people trying to take a photo of the buildings and towers. It is beautiful, that is true.

We then walked further north to the church of Sant'Agostino. It is a 13th-century church, famous for its frescoes. The painter Benozzo Gozzoli painted 21 frescoes depicting the life of Agostino here behind the altar, in 1464-65. These are currently being worked on and were not clearly visible. There is also a fresco by the same painter from 1464 of San Sebastiano, the patron saint against the plague, asking him for protection for the inhabitants against the plague that swept through San Gimignano at the time (fresco on the left).

The broken arrows in the centre of the fresco was a prayer to San Sebastiano to ward off the arrows of the plague that came from heaven because God wanted to punish people for their sinful lives (or so people thought at the time).

The church itself is again of a simple structure, as we have seen many times here in recent days. It is basically a rectangle with a roof supported by wooden beams. It does have something this simple shape. Little to distract you from what it is all about.

We walk back to the shop, which is unfortunately closed on Sunday afternoon. So that tasty extra to go with tonight's simple meal is out. We will manage with what we have.

Update: Elly finds some fruit and juice in the camp shop!