(Nederlands verder naar beneden)

Day 72, 15 Sep: 18.0km, 26 degrees, foggy in the morning, then sunshine and quite warm

San Quirico d'Orcia - Gallina

A short day today. The day's stage in the guidebook is 32.8km, and we thought that was pretty long. Especially since you also have to climb over 1,100m on the way over that distance. We therefore cut the distance into two. We sleep in a pilgrims' hostel in Gallina, which is a bit off the track, but not too much. The rest of the pilgrims we slept in the dormitory with last night (6 others), will all do the long distance.

The route today is almost entirely on white roads and goes up and down quite a bit. We climb a total of 472m today. And Gallina is 100m lower than San Quirico.

The climbing is not very steep and it is a nice walk.

As we leave the town, we pass a small 12th-century church. The special thing about this church is that a lot of it is still original. For instance, the front with the clock is still the original one. Unfortunately, the church is locked.

In the morning it is very foggy, which gives very special views. In the middle of the photo here, you can just see something peeking through the fog.

A little later, it is a bit more visible.

The first village we encounter is Bagno Vignoni. This is a village where there is a thermal bath that has been visited since ancient times (already by the Romans). Before we get there, we see it below us, with the other village we saw earlier above it. It turns out to be a village we also have to go to: Castiglione d'Orcia. Not all the way to the top fortunately, but almost.

In Bagno Vignoni, at the café there, we meet two Dutch people again: the Dutch woman we've been running into every now and then for a while now. She slept somewhere else last night. She's going to the same place as us tonight. That's nice. And the Dutch man who was in our room last night is also there. He should slowly start to hurry up. And he says so himself. It's nice to see people a few times. Then you start to know them a little bit. And talking to Dutch people is of course a lot easier than talking to French and Italian people.

We climb up and get closer to what seemed to be a castle from afar. It's a bit better to see now.

We walk past it at the bottom, and then on again. Again descending and ascending until we are at an altitude of 430m. And there we have a 360-degree view. It's very beautiful. I think that's one of the great things about Tuscany. The mountains here are not incredibly high, but it goes up and down quite a bit and therefore you often have very nice views.

We also look back at Castiglione d'Orcia and only then see clearly that there is also a whole village attached to the fortress.

A little later it's then off to our hostel for tonight. When we get there, we find that a young woman is sitting there whom we also met in Gambassi Terme (day 65). The Frenchwoman who works in the Netherlands. She is having a rest day here. She was one of the two who slept in the same room with Elly and me. She told me they had found the pair of socks I had lost. But she didn't have them with her.

Gallina is a nice place again. A very small village. Without a shop, but with a restaurant a few 100m away, where we can order food to take away tonight. That's all we need.

Tomorrow a day of about 17 km, with also some 700m of climbing. It ends with a 400m climb. It looks like a Tour de France mountain stage. But we'll get there.

Day 73, 16 Sep: 16.9km, 21 degrees, light rain and sunshine

Gallina - Radicofani

We walk the second part of the stage to Radicofani today. First, we descend a little further. Even before we are a kilometre on the road, we see a rainbow and a little later it starts to rain lightly where we are too.

We pick up the route again, having left it yesterday to go to our accommodation. From there it is mostly a slight ascent, with occasional dips. After a few kilometres, we come across the Chiesa di San Pellegrino.

You wouldn't know it now, but a large hostel stood on this spot in 990, when Archbishop Sigeric of Canterbury wrote down the route. It was an important resting and overnight point on the Via Francigena. Sigeric himself spent the night here. The little church has now become a barn for the farm next door.

We descend a bit and then climb again. We keep going towards what we saw yesterday: a hill with a big tower on top. We thought yesterday that this could well be Radicofani, as it was at the right altitude and with the tower clearly supposed to be an important place. Indeed, it later turns out to be. The tower is part of the fortress of Radicofani.

The climb is gradual and not too bad in the end. We don't have to go all the way to the tower either. The village itself is about 50m lower, and that's where our accommodation for tonight is: a pilgrims' hostel with 16 beds.

We get there at 11:30am and are lucky. The hostel doesn't actually open until 2pm, but someone is still finalising the cleaning and we are allowed in anyway. We can shower and then have lunch.

After lunch, we go to see the fort. That's another 1km walk and 50m extra climb. But it's worth the effort. There is a lot of information put out. It is a kind of open-air museum. The castle dates back to the late 10th century. It was bought by an abbot in 978. In 1153, Pope Adrian IV enlarged and fortified it because of its strategic position on the Via Francigena. In 1411, Siena managed to capture the fortress from the then pope and Siena fortified it further. In the war between Siena and Florence, it was Siena's last stronghold to hold out, but in 1559 Siena surrendered there too. In 1753, the fortress was abandoned after being badly damaged by arson in the powder room. From 1989, money has been available to restore the fort. As a result, it is now a nice museum. I have put some photos in the album.

The rock on which the fort stands is a truncated lava column of a volcano. This column has a diameter of 400m and is 100m high. It was formed 1.3 million years ago. From atop the tower, we have a nice view of the village itself.

When we return, it is after 2pm and the hostel is filling up nicely. There is a queue for the single shower. There is also only one toilet. That could get a little tense every now and then. The two women we were in the hostel with last night (Dutch and French) are in the other hostel in town. The Italian who was also there last night does stay here.

A little later, the man we saw some time ago who had caught sunstroke also comes in. He is back to his old self. That's very good to see.

And also the two French men we met at the hostel a few days ago who had already walked about 2,000 km are here tonight and are in the room with us. A reunion of old acquaintances!

/ Nederlands /

Dag 72, 15 sep: 18.0km, 26 graden, mistig ‘s ochtends, daarna zon en vrij warm

San Quirico d’Orcia - Gallina

Een korte dag vandaag. De dagetappe in de gids is 32.8km, en dat vonden we toch wel erg lang. Zeker omdat je onderweg over die afstand ook nog eens ruim 1.100m moet klimmen. Daarom hebben wij de afstand in tweeën geknipt. We slapen in een pelgrims hostel in Gallina, dat is wel een beetje buiten de route, maar het valt erg mee. De rest van de pelgrims waar we afgelopen nacht mee op de slaapzaal lagen (6 anderen), gaan allemaal wel de lange afstand doen.

De route vandaag loopt bijna volledig over de witte wegen en gaat flink op en neer. We stijgen vandaag een totaal van 472m. En Gallina ligt 100m lager dan San Quirico.

Het klimmen is niet erg stijl en het loopt lekker.

Terwijl we het stadje uitlopen komen we nog langs een kerkje uit de 12e eeuw. Het bijzondere van deze kerk is dat er nog heel veel oorspronkelijk is. Zo is de voorkant met de klok nog de oorspronkelijke. De kerk is helaas op slot.

‘s Ochtends is het erg mistig en dat geeft heel bijzondere uitzichten. In het midden van de foto hier zie je door de mist heen nog net iets staan.

Wat later is het wat beter zichtbaar.

Het eerste dorp dat we tegenkomen is Bagno Vignoni. Dit is een dorp waar er een thermaal bad is dat al van oudsher (al door de Romeinen) bezocht werd. Voordat we daar aankomen zien we het onder ons liggen, met het andere dorp dat we eerder zagen erboven. Het blijkt een dorp te zijn waar we ook naar toe moeten: Castiglione d’Orcia. Niet helemaal tot de top gelukkig, maar wel bijna.

In Bagno Vignoni komen we bij het café daar weer twee Nederlanders tegen: de Nederlandse vrouw die we al een tijdje zo nu en dan tegen komen. Zij sliep vannacht ergens anders. Ze gaat vanavond naar dezelfde plek als wij. Dat is leuk. En ook de Nederlandse man die vannacht bij ons op de kamer lag zit daar. Die moet langzamerhand gaan opschieten. En dat zegt hij zelf ook. Het is wel leuk om mensen een paar keer te zien. Dan begin je ze een klein beetje te kennen. En met Nederlanders praat het natuurlijk een stuk makkelijker dan met Fransen en Italianen.

We klimmen naar boven en komen dichter in de buurt van wat een kasteel leek te zijn vanuit de verte. Het is wat beter te zien nu.

We lopen er aan de onderkant langs, en dan weer verder. Opnieuw dalen en stijgen totdat we op een hoogte zitten van 430m. En daar hebben we een uitzicht van 360 graden. Het is erg mooi. Dat is denk ik een van de mooie dingen van Toscane. De bergen zijn hier niet ontzettend hoog, maar het gaat flink op en neer en daardoor heb je vaak heel mooie uitzichten.

We kijken ook weer terug op Castiglione d’Orcia en zien dan pas goed dat er aan het fort ook nog een heel dorp vastzit.

Even later is het dan afslaan naar ons hostel voor vanavond. Als we daar aankomen blijkt dat daar een jonge vrouw zit die we ook in Gambassi Terme (dag 65) zijn tegengekomen. De Française die in Nederland werkt. Zij heeft hier een rustdag. Zij was een van de twee die bij Elly en mij op dezelfde kamer sliepen. Ze vertelde dat ze het paar sokken hadden gevonden dat ik kwijt was geraakt. Maar ze had ze niet bij zich.

Gallina is weer een leuke plek. Een heel klein dorp. Zonder winkel, maar met een restaurant een paar 100m verderop, waar we eten kunnen bestellen om af te halen vanavond. Dat is alles wat we nodig hebben.

Morgen een dag van een km of 17. Met ook nog zo’n 700m klimmen. Het eindigt met een 400m klim. Het lijkt wel een Tour de France bergetappe. Maar we komen er wel.

Dag 73, 16 sep: 16.9km, 21 graden, lichte regen en zon

Gallina - Radicofani

We lopen het tweede deel van de etappe naar Radicofani vandaag. We dalen eerst nog wat verder af. Nog voordat we een kilometer onderweg zijn zien we een regenboog en even later begint het ook bij ons licht te regenen.

We pakken de route weer op, nadat we die gisteren verlaten hadden om naar onze accommodatie te gaan. Vanaf daar is het meest een lichte stijging, met zo nu en dan een dipje. Na een paar kilometer komen we de Chiesa di San Pellegrino tegen.

Je zou het nu niet meer zeggen, maar op deze plek stond in 990, toen aartsbisschop Sigeric van Canterbury de route noteerde, een groot hostel. Het was een belangrijk rust en overnachting punt op de Via Francigena. Sigeric heeft hier zelf ook overnacht. Het kerkje is nu een schuur geworden voor de boerderij die er naast staat.

We dalen wat af en dan klimmen we weer. We blijven gaan in de richting van wat we gisteren al zagen liggen: een heuvel met een grote toren erop. We dachten gisteren al dat dit wel eens Radicofani zou kunnen zijn, omdat het op de goede hoogte lag en met de toren duidelijk een belangrijke plaats zou moeten zijn. Het blijkt later ook inderdaad zou te zijn. De toren is onderdeel van het fort van Radicofani.

De klim gaat geleidelijk en valt uiteindelijk best mee. We hoeven ook niet helemaal tot bij de toren. Het dorpje zelf ligt zo’n 50m lager, en daar is onze accommodatie voor vanavond: een pelgrims hostel met 16 bedden.

We zijn er om 11:30 uur en hebben geluk. Het hostel gaat eigenlijk pas om 14 uur open, maar er is nog iemand de laatste hand aan het leggen aan de schoonmaak en we mogen toch al naar binnen. We kunnen douchen en dan lunchen.

Na de lunch gaan we het fort bekijken. Dat is nog weer 1 km lopen en 50m extra klimmen. Maar het is de moeite waard. Er is veel informatie aangebracht. Het is een soort openluchtmuseum. Het kasteel stamt al uit eind 10e eeuw. Het werd door een abt gekocht in 978. In 1153 vergrootte en versterkte Paus Adrianus IV het, omdat het zo’n strategische positie had op de Via Francigena. In 1411 wist Siena het fort te veroveren van de toenmalige paus en Siena versterkte het verder. In de oorlog tussen Siena en Florence was het het laatste bolwerk van Siena dat nog stand hield, maar in 1559 gaf Siena zich daar ook over. In 1753 werd het fort verlaten nadat het zwaar beschadigd was door brandstichting in de kruitkamer. Vanaf 1989 is er geld beschikbaar voor herstel van het fort. Hierdoor is het nu een fraai museum. Ik heb wat foto’s in het album gezet.

De rots waar het fort op staat is een afgeknotte lavakolom van een vulkaan. Deze kolom heeft een diameter van 400m en is 100m hoog. Hij is 1,3 miljoen jaar geleden gevormd. Van bovenop de toren hebben we een mooi uitzicht op het dorp zelf.

Als we terugkomen is het na 14 uur en is het hostel aardig vol aan het lopen. Er is een rij voor de ene douche. Er is ook maar een wc. Dat kon zo nu en dan nog wel eens een beetje spannend worden. De twee vrouwen waar we gisteravond mee in het hostel zaten (Nederlandse en Française) zitten in het andere hostel dat er hier is. De Italiaan die er ook bij was gisteravond zit wel hier.

Wat later komt ook de man binnen die we alweer een tijdje geleden gezien hebben en die een zonnesteek had opgelopen. Hij is weer helemaal de oude. Dat is erg goed om te zien.

En ook de twee Franse mannen die we een paar dagen geleden in het hostel tegenkwamen en al ongeveer 2.000 km hadden gelopen zijn vanavond hier en liggen bij ons op de kamer. Een herontmoeting van oude bekenden!