(Nederlands verder naar beneden)

Day 84, Sep 27: 21.4km, 29 degrees, sunny, quite warm, but not too hot

La Storta - Vatican

We're up early, a little before 6am. The office where we can get our certificate in St Peter's Square opens at 1pm this afternoon. And we thought it would be nice to be there by then. It's about 5 / 5.5 hours of walking, including resting, so if we leave at 7, we'll have plenty of time. We are not sure yet how to get through Vatican security. We have read that, as pilgrims, we can skip the queue. If that indeed works out, it would be very nice.

At 6:15 am we are sitting down to breakfast. And for the first time since we are in Italy, there is also cheese at the buffet. Admittedly, it is a "La vache qui rit" kind of cheese spread, but it is still tasty.

We are on the road before 7 and start with 6.5km along the Via Cassia, towards Rome. That's just walking along, not much else to do. When we start, it is very busy. Commuting traffic probably. Fortunately, there is a footpath the whole time. It takes us about 5 quarters of an hour, and in that time we see the traffic change. First it gets quieter, and then children start appearing at bus stops. On their way to school, no doubt.

At kilometre marker 10.8 (coming from Rome) we leave the Via Cassia. We first encountered the (new) Via Cassia a little way before Siena. And I don't remember exactly, but I believe it was then still 230-250 km to Rome on the Via Cassia. And we roughly followed this road from then on. Of course, this is also because the Roman Via Cassia was also the old Via Francigena, and the new Via Cassia roughly follows the route of the old one. So it has become a kind of "friend", this road, but actually one we like to avoid :-).

As we leave the Via Cassia, we are overwhelmed by a lack of noise. What a difference. Lovely. We walk into a beautiful natural area: the Insugherata nature reserve. Located in the city of Rome, it is one of the largest green areas: 740ha. It is fairly flat, more or less a bowl, at least the part we walk in. We descend first and then find ourselves on a nice path.

Later, it becomes more open and the path a bit wider. We hear and see parakeets flying. Bright light green. It is probably the rose-ringed parakeet. Apparently there are only two species in Rome, and the other one it is not. It is a spectacular sight though as bright green as they are, and they are always so wonderfully noisy. Unfortunately impossible to photograph with my mobile's camera.

At the end, after 3.5km of nature, we climb back up and arrive in Monte Mario. This is a district/suburb of Rome. Fortunately, we find a café there where they have very tasty cakes for coffee. It's puff pastry with apple and also filled with pastry cream. We both take one.

But as soon as we walk a little further into Monte Mario we do also get the busyness back.

It's just under 4km along the roads of Monte Mario. Then we enter the second nature reserve for the day: the Monte Mario nature reserve. The highest point of this is about 150m uphill. And with the centre of Rome and the Vatican at about 30m, we have some very nice views from here.

In the photo above, you can see Saint Peter’s Basilica in the Vatican very well. We get the feeling that we can almost touch it. The photo was taken at this point.

We still have to descend via quite a few zigzags and then it's another 2km straight to the Vatican: the Viale Angelico. It has been very nice that they have led us through so much nature and we are only getting back into the city so close to the destination. Arriving at the start of this road, I take a picture, but there is nothing visible yet of the Vatican. That is a pity.

When we get to the end of this road, it is suddenly crowded. Many people in both directions. It's another 100m or so and then we walk past a police checkpoint into St Peter's Square.

The people you see here are all queuing up to get through the Vatican security. It's like at the airport, where your bag is scanned and you have to put your phone, watch and wallet in a tray too. Then through the gate. This happens where you can just see the large group of people standing on the far right of the picture. So it's quite a long queue.

But what we had read works. We go with our stamp card and backpack to the VIP entrance and there we are indeed allowed in. We arrive directly at the scanning device and are through the control within 2 minutes.

Then on to where we can get our certificate. They are already open. The man behind the counter does not check whether we meet the requirements. We fill in a form for statistics, we get one last stamp, and then we get to put our name on the certificate ourselves. Still, very nice to have.

The title means "Proof of a pilgrimage to the threshold of Peter". The Via Francigena is traditionally a pilgrimage to the tomb of the apostle Peter, that’s why.

We made it. "It is done" shall we say.

Then we go into Saint Peter’s Basilica to see it one more time. We also were here almost 30 years ago, but I have forgotten most of that. It is very impressive. It is striking how big this church is when we see Mass being held in a small part. There are as many people sitting there as in a full church in the Netherlands or New Zealand. But St Peter's is still almost completely empty apart from the tourists. I have pictures in the album for today.

We can also go downstairs, where the graves of the popes are. That is also very interesting. New ones and very old ones, including the tomb of Saint Peter. And also the new tomb of Pope Benedict the 16th, who died on 31 December 2022. But I also recognise names of popes I have come across while writing my stories in this blog. Unfortunately, you are not allowed to take photographs there.

We will sleep in a pilgrim hostel in the city tonight and tomorrow night. You are allowed in only if you are a real pilgrim. And I realise I haven't yet posted a picture here of what such a dormitory looks like. See one below. Elly and I both sleep on the bottom beds on the right. There are six bunk beds in this dormitory. They have two dormitories, room for 24 people.

There is a welcome of pilgrims here at 7:30pm, during which, if I am correct, the volunteers also wash your feet. That is then followed by a communal dinner. But we have agreed to have dinner tonight together with the pilgrims we have been walking along with for the last few days, to celebrate the arrival. Our host says that's okay. We will join the welcome tomorrow.

That's it then:

- 84 days on the road

- 11 rest days

- 73 days walked

- 1,585.1km walked

- 21.7km average per walking day

- 1,656km of the official Via Francigena done.

- 4 countries: France, Switzerland, Italy, Vatican City.

The difference between the official distance and what we walked is because: the guide with the distances is from 2019 and there are changes to the route; we cut off sections, especially in France; and we did a few sections by train.

/ Nederlands /

Dag 84, 27 sep: 21.4km, 29 graden, zonnig, vrij warm, maar niet te heet

La Storta - Vaticaan

We zijn vroeg op, iets voor 6 uur. Het kantoor waar we ons certificaat kunnen krijgen op het Sint Pietersplein, gaat vanmiddag om 13 uur open. En het leek ons wel aardig om er dan ook te zijn. Het is ongeveer 5 / 5,5 uur lopen, inclusief rusten, dus als we om 7 uur vertrekken, dan hebben we ruim de tijd. We weten nog niet goed hoe we door de beveiliging van het Vaticaan heen komen. We hebben gelezen dat we als pelgrim de rij kunnen overslaan. Als dat inderdaad lukt zou het erg mooi zijn.

Om 6:15uur zitten we aan het ontbijt. En voor de eerste keer dat we in Italië zijn, staat er ook kaas bij het buffet. Weliswaar is het een “La vache qui rit” achtige smeerkaas, maar het is toch lekker.

We zijn voor 7 uur op pad en beginnen aan 6,5km langs de Via Cassia, richting Rome. Dat is gewoon doorlopen, verder niet veel te beleven. Als we beginnen is het erg druk. Woon-werk verkeer waarschijnlijk. Gelukkig is er de hele tijd een voetpad. We doen er ongeveer 5 kwartier over, en in die tijd zien we het verkeer veranderen. Eerst wordt het wat rustiger, en dan beginnen er kinderen bij bushaltes te verschijnen. Op weg naar school ongetwijfeld.

Bij kilometerpaal 10.8 (komend vanaf Rome) verlaten we de Via Cassia. We kwamen de (nieuwe) Via Cassia voor het eerst tegen een klein stukje voor Siena. En ik weet het niet meer precies, maar ik geloof dat het toen nog 230-250 km naar Rome was op de Via Cassia. En we hebben grofweg deze weg gevolgd vanaf dat moment. Dat komt natuurlijk ook omdat de Romeinse Via Cassia ook de oude Via Francigena was, en de nieuwe Via Cassia de route van de oude grofweg volgt. Het is dus een soort “vriend” geworden, deze weg, maar eigenlijk wel een die we graag mijden :-).

Als we de Via Cassia verlaten worden we overweldigd door een gebrek aan lawaai. Wat een verschil. Heerlijk. We lopen een mooi natuurgebied in: het Insugherata natuurreservaat. Het ligt in de stad Rome, en is een van de grootste groene gebieden: 740ha. Het is vrij vlak, min of meer een kom, althans het gedeelte waar wij inlopen. We dalen eerst af en komen dan op een mooi pad terecht.

Later wordt het meer open en het pad wat breder. We horen en zien parkieten vliegen. Fel licht groen. Het is waarschijnlijk de rose-ringed parakeet. Er komen blijkbaar maar twee soorten voor in Rome, en de andere is het niet. Het is wel een spectaculair gezicht zo fel groen als ze zijn, en ze zijn altijd zo heerlijk lawaaierig. Helaas onmogelijk te fotograferen met de camera van mijn mobieltje.

Aan het eind, na 3,5km natuur, klimmen we weer naar boven en komen in Monte Mario. Dit is een wijk / voorstad van Rome. Gelukkig vinden we daar een café waar ze erg lekkere koeken hebben voor bij de koffie. Het is bladerdeeg met appel en ook gevuld met banketbakkers room. We nemen er allebei een.

Maar zo gauw als we Monte Mario iets verder inlopen krijgen we wel ook weer de drukte terug.

Het is een kleine 4km over de wegen van Monte Mario. Daarna gaan we het tweede natuurgebied binnen voor vandaag: het natuurreservaat van Monte Mario. Het hoogste punt hiervan ligt op ongeveer 150m hoger. En met het centrum van Rome en het Vaticaan op ongeveer 30m hoogte, hebben we vanaf hier een paar keer erg mooie uitzichten.

Op de foto hierboven kun je de dom van de Sint-Pieterbasiliek in het Vaticaan erg goed zien liggen. We krijgen het gevoel dat we het bijna kunnen aanraken. De foto is gemaakt op dit punt.

We moeten nog afdalen via een flinke aantal zigzaggen en dan is het nog een 2km rechte streep naar het Vaticaan: de Viale Angelico. Het is erg mooi geweest dat ze ons door zo veel natuur hebben geleid en we zo dicht bij het doel pas weer de stad in komen. Aankomend bij het begin van deze weg maak ik een foto, maar van het Vaticaan is nog niets te zien. Jammer.

Als we aan het eind van deze weg komen, is het ineens een drukte van belang. Erg veel mensen in beide richtingen. Het is nog ongeveer 100m en dan lopen we langs een politie controlepunt het Sint Pietersplein op.

De mensen die je hier ziet, staan allemaal in de rij om door de controle van het Vaticaan te komen. Het is als op het vliegveld, waar je tas gescand wordt en je je telefoon, horloge en portemonnee ook in een bakje moet doen. Dan door het poortje. Dit gebeurt waar je nog net de grote groep mensen ziet staan uiterst rechts op de foto. Het is dus nogal een lange rij.

Maar wat we hadden gelezen werkt. Wij gaan met onze stempelkaart en rugzak naar de vip-ingang en daar mogen we inderdaad naar binnen. We komen rechtstreeks bij het scan apparaat aan en zijn binnen 2 minuten door de controle.

Dan op naar de plek waar we onze certificaat kunnen krijgen. Ze zijn al open. De man achter de balie controleert niet of we wel aan de eisen voldoen. We vullen een formulier in voor de statistieken, we krijgen nog een laatste stempel, en dan mogen we zelf onze naam op het certificaat zetten. Toch wel erg mooi om te hebben.

De titel betekent: “Bewijs van een pelgrimstocht naar de drempel van Petrus”. De Via Francigena is van oudsher een pelgrimstocht naar het graf van de apostel Petrus, vandaar.

We hebben het gehaald. “Het is volbracht” zullen we maar zeggen.

Daarna gaan we de Sint-Pieterbasiliek in om deze nog een keer te bekijken. We zijn hier bijna 30 jaar geleden ook geweest, maar dat ben ik allemaal vergeten. Het is erg imposant. Het valt op hoe groot dit is als we zien dat er in een stukje een mis wordt gehouden. Er zitten net zoveel mensen als in een volle kerk in Nederland of Nieuw Zeeland. Maar de Sint-Pieter is nog vrijwel helemaal leeg, afgezien van de toeristen. Ik heb foto’s staan in het album voor vandaag.

We kunnen ook naar beneden, waar de graven van de pausen zijn. Dat is ook erg interessant. Nieuwe en hele oude, onder andere het graf van Petrus. En ook het nieuwe graf van Paus Benedictus de 16e, overleden op 31 december 2022. Maar ik herken ook namen van pausen die ik ben tegengekomen bij het schrijven van mijn verhalen in deze blog. Helaas mag je er niet fotograferen.

We slapen vannacht en morgenavond in een pelgrimshostel in de stad. Je mag er alleen in als je een echte pelgrim bent. En ik realiseer me dat ik hier nog geen foto heb geplaatst van hoe zo’n slaapzaal er uitziet. Bij deze. Elly en ik slapen allebei op de onderste bedden aan de rechterkant. In deze slaapzaal staan 6 stapelbedden. Ze hebben twee slaapzalen, plek voor 24 mensen.

Er is hier een welkom van de pelgrims om 19:30uur, waarbij de vrijwilligers, als ik het goed heb, ook je voeten wassen. Dat wordt dan gevolgd door een gezamenlijk diner. Maar wij hebben afgesproken dat we vanavond gaan eten samen met de pelgrims waar we de laatste dagen gelijk mee op gelopen hebben, om de aankomst te vieren. Onze gastheer zegt dat dat oké is. We zullen morgen aan het welkom meedoen.

Dat is het dan:

• 84 dagen onderweg
• 11 rustdagen
• 73 dagen gelopen
• 1.585.1km gelopen
• 21.7km gemiddeld per loopdag
• 1.656km van de officiële Via Francigena gedaan.
• 4 landen: Frankrijk, Zwitserland, Italië, Vaticaanstad.

Het verschil tussen de officiële afstand en wat we gelopen hebben komt doordat: de gids met de afstanden is van 2019 en er zijn veranderingen aan de route; we hebben, vooral in Frankrijk, stukken afgesneden; en we hebben een paar stukjes met de trein gedaan.